Με μεγάλη μας χαρά διαπιστώσαμε πως τα έργα κατασκευής του μεγαλύτερου σε μήκους ποδηλατόδρομου της Αθήνας προχωρούν με σχετικά γρήγορους ρυθμούς. Πρόκειται για ένα έργο που το είχε μεγάλη ανάγκη η πόλη και θα δώσει ώθηση σε ακόμα περισσότερο κόσμο να χρησιμοποιήσει το ποδήλατό του για τη βόλτα του αλλά και για τις καθημερινές μετακινήσεις του.

Γενική εντύπωση

Η χάραξη έχει ολοκληρωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής και φαίνεται να έχει επιλεγεί σοφά. Δηλαδή κάποιος μπορεί να φτάσει από το Γκάζι έως το Φάληρο από μία ασφαλή διαδρομή που αποφεύγει τους κεντρικούς δρόμους με κίνηση. Ταυτόχρονα, είναι μία πολύ ευχάριστη διαδρομή μέσα από πλατείες, πεζόδρομους, πάρκα και συχνά αρκετό πράσινο. Ο βασικός άξονας που επιλέχτηκε, είναι οι γραμμές του ΗΣΑΠ και ο ποταμός Ιλισσός στο Μοσχάτο. Εδώ που τα λέμε, καλά που υπήρχαν και τα δύο, γιατί διαφορετικά δεν βλέπω να βρίσκαμε χώρο να φτιάξουμε ποδηλατόδρομο.

Κατασκευή

Η ποιότητα κατασκευής είναι αρκετά συμπαθητική και δεν διακρίνονται πολλές κακοτεχνίες. Γενικά φαίνεται πως κάποιος τον κατασκευάζει και σκέφτεται τον ποδηλάτη. Τα περισσότερα σημεία είναι ήδη καλυμμένα με άσφαλτο αλλά και ειδικό επικαλυπτικό χρώμα. Σε πολλά σημεία ο ποδηλατόδρομος είναι περιφραγμένος με κάγκελα για να προστατευτεί από αυτοκίνητα που έχουν την τάση πάντα να εισβάλουν.

Η βόλτα μας

Ξεκινήσαμε την πορεία μας από την Εσπλανάδα στο Φάληρο (παρατημένη στη μοίρα της όπως καταδικάστηκαν και τα περισσότερα Ολυμπιακά έργα). Περάσαμε και ρίξαμε μια σύντομη ματιά στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και θαυμάσαμε τις εργασίες που γίνονται εκεί. Πραγματικά τεράστιο έργο, αχανές εργοτάξιο. Περάσαμε πάνω από την προσωρινή (για όσο διαρκούν τα έργα) πεζογέφυρα και φτάσαμε στο πίσω μέρος της έκτασης, στην οδό Ευριπίδου, από όπου ξεκινά ο ποδηλατόδρομος.

Με το ξεκίνημα λοιπόν, βλέπουμε και τον πρώτο αναίσθητο οδηγό να έχει παρκάρει πάνω σε όλο το πλάτος του ποδηλατόδρομου. Συγχαρητήρια...

Προσπερνάμε διατηρώντας όσο γίνεται την ψυχραιμία μας και συνεχίζουμε στον φρεσκοστρωμένο με άσφαλτο ποδηλατόδρομο. Κάποια σημεία έχουν παραμείνει με χαλίκι, ελπίζω να τα θυμηθεί κάποιος να τα καλύψει.

Δεν λείπουν και οι απότομες εναλλαγές εμποδίων...

Φτάνοντας στην οδό Λάμπρου Κατσώνη, ο ποδηλατόδρομος διακόπτεται για να διακρίνουμε στο βάθος απέναντι από τη λεωφόρο να συνεχίζεται, χωρίς όμως να έχει προβλεφτεί η διάσχιση του δρόμου.

Περάσαμε την ψηλή νησίδα της λεωφόρου και συνεχίσαμε στην οδό Ασκληπιού.

Μόλις φτάσαμε στην Ελευθερίου Βενιζέλου (Θησέως), ο ποδηλατόδρομος διακόπτεται και πάλι και είναι αδύνατο να μαντέψεις που πρέπει να πας. Ευτυχώς βρήκαμε τη διάβαση πεζών και περάσαμε μέσα από τη νησίδα απέναντι.

Μετά από αρκετό ψάξιμο και αφού περάσαμε και τον ποταμό Ιλισσό από ένα γεφυράκι με... σκαλιά, διαπιστώνουμε ότι ο ποδηλατόδρομος ξεκινά και πάλι από την οδό Ιλισσού στο Μοσχάτο.

Ανηφορίζουμε σιγά-σιγά προς Αθήνα και παρατηρούμε ότι τα έργα εκεί βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη.

Σε μεγάλο κομμάτι μάλιστα δεν έχει γίνει καν η χάραξη. Οι κορδέλες στα δέντρα φανερώνουν ότι πρόκειται να γίνουν έργα.

Ένα ενημερωτικό σημείωμα αναφέρει ότι οι εργασίες θα ξεκινούσαν το Σάββατο 06/06/15. Εμείς περάσαμε Κυριακή 07/06/15 αλλά τίποτα...

Πιο κάτω ο δρόμος στενεύει. Πιθανώς να χρησιμοποιηθεί το πλαϊνό πεζοδρόμιο για να περάσει ο ποδηλατόδρομος.

Για να φτάσουμε και πάλι σε ένα κομμάτι ποδηλατόδρομου που προϋπήρχε.

Προσπερνάμε κάποιους πεζούς που προχωρούν σε οριζόντιο σχηματισμό.

Κάποιους ανισόπεδους κόμβους...

Και τελικά να φτάσουμε και πάλι σε νεόδμητο τμήμα ποδηλατόδρομου.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη, μέσα σε πράσινο και δέντρα.

Φτάνουμε στη Σιβιτανίδου στην Καλλιθέα, για να περάσουμε απέναντι και να συνεχίσουμε μέσα στο πάρκο. Εάν βαφόταν η άσφαλτος κάτω, θα ήταν ευκολότερο να διακρίνεται ο ποδηλατόδρομος σε αυτό το σημείο.

Ο ποδηλατόδρομος έχει φτιαχτεί μέσα στο πάρκο και είναι άνετος για ποδήλατα αλλά και για πεζούς.

Εάν υπήρχε μία διαγράμμιση για να ξεχωρίζουν οι πεζοί από τα ποδήλατα, ίσως θα βοήθαγε λίγο να μην μπλεκόμαστε.

Περνάμε μπροστά από τον σταθμό του Ταύρου και ανεβαίνουμε τη γέφυρα της οδού Θεσσαλονίκης.

Ώσπου φτάνουμε στα Πετράλωνα.

Και ο ποδηλατόδρομος κάνει μία μικρή παύση για να διασχίσουμε τον σταθμό.

Και να συνεχίσει και πάλι λίγα μέτρα μετά.

Το κόκκινο χρώμα τον κάνει να ξεχωρίζει και έτσι έχει περισσότερες ελπίδες να παραμείνει ελεύθερος από εμπόδια.

Ελεύθερος από εμπόδια; Όχι ακριβώς... Λίγο πριν το τέλος του, στη γέφυρα Πουλόπουλου στο Γκάζι, μία τρύπα... Κάποιος έβαλε έναν κορμό μέσα μήπως και έτσι φαίνεται καλύτερα. Κάποιος άλλος τον έβαψε και κόκκινο!

Βγαίνουμε ξανά για λίγο στην κίνηση.

Και συνεχίζουμε στα παλιά και γνώριμα εδάφη στον πεζόδρομο της οδού Θεσσαλονίκης προς Θησείο...